Δείξε μου τον αντίπαλό σου να σου πω ποιος είσαι

Του Θοδωρή Τσούτσου

Στη ζωή μας υπάρχει η κλισέ φράση: "Η αξία του ηττημένου, δίνει δόξα στο νικητή". Αν την αντιστρέφαμε; Θα βγάζαμε και σε αυτή την περίπτωση συμπεράσματα. Κυρίως όταν μιλάμε για φιλικούς αγώνες ποδοσφαίρου σε περίοδο προετοιμασίας. Εν προκειμένω βέβαια, στο Καραϊσκάκη, νικητής δεν υπήρξε, οπότε θα πρέπει να την ψάξουμε τη διατύπωση. Θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι: "Δείξε μου τον αντίπαλό σου να σου πω ποιος είσαι"

Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε έναν Αστέρα που φέτος θέλει να γίνει μια καλή ομάδα. Καλύτερη σίγουρα από την περσινή, ας πούμε σαν κι εκείνη που κέρδιζε τις ευρωπαϊκές εξόδους και τις παρουσίες σε ομίλους του Europa League. Για την ώρα, όμως, όχι απλώς δεν είναι μία καλή ομάδα, αλλά και δεν έχει προλάβει καν να γίνει ομάδα. Μπορεί να γίνει όπως τότε, μπορεί και καλύτερος, μπορεί όλα όσα προγραμματίζει να του βγουν, αλλά ακόμη σίγουρα δεν είναι μια τέτοια ομάδα...

Ο Ολυμπιακός σε αυτό το φιλικό, στην πρόβα του ενόψει Παρτιζάν, αντιμετώπισε δύο διαφορετικές ομάδες. Οχι γιατί απλώς είχαν διαφορετικά πρόσωπα στον αγωνιστικό χώρο. Αλλά γιατί αγωνιστικά, ποδοσφαιρικά, ποιοτικά και σε πολλά ακόμη επίπεδα δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους, πέρα από τις ίδιες φανέλες.

Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια ανέτοιμη και ελλειπτική ομάδα. Ανέτοιμη, διότι αυτό ήταν το πρώτο της φιλικό. Ελλειπτική, διότι από την 11άδα της έλειπαν βαριά χαρτιά. Πιθανότατα βασικός τερματοφύλακας, σίγουρα άλλος κεντρικός αμυντικός και όχι ο Γιαννούλης που είναι αριστερός μπακ, ο Ισνάλντο στο ένα άκρο της επίθεσης και το 10άρι. Το μυαλό της. Από αυτή την ομάδα, οι ερυθρόλευκοι έχασαν...

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια ομάδα με δυναμικότητα που πιθανότατα φέτος δεν πρόκειται να βρει στο δρόμο του σε επίσημο παιχνίδι. Αντε στην πρώτη φάση του Κυπέλλου και πάλι είναι αμφίβολο. Μια ομάδα που με μέσο όρο ηλικίας με το ζόρι ξεπερνούσε την Κ20 κι αυτό γιατί ανάμεσά τους ήταν ο Τσουκαλάς. Με παίκτες που δοκιμάζονται, με παίκτες που κάποιες φορές φέτος θα προπονούνται με τους μεγάλους και κάποιες με τις ακαδημίες. Αυτή την 11άδα ο Ολυμπιακός την κέρδισε 1-0, θα μπορούσε να μην το έχει κάνει καν...

Το συμπέρασμα στα φιλικά δεν βγαίνει από το σκορ. Πράγματι. Θα ήταν έτσι, όμως, αν μιλούσαμε για ένα 4-0 ή 5-0. Τώρα, ένας τόσο στείρος Ολυμπιακός, με λίγες ιδέες στο παιχνίδι του και περισσότερες ατομικές αρετές και τελικά ενέργειες, αποτελεί πρόβλημα. Για ένα φλικό μάλιστα, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλές κριτήριο όχι για τη δυναμικότητα του Ολυμπιακού. Σε αυτό το επίπεδο προφανώς έβγαλε συμπεράσματα ο Μπέσνικ Χάσι.

Δεν μπορεί, όμως, να αποτελέσει ασφαλές κριτήριο για τον πρώτο ευρωπαϊκό αγώνα. Με άλλο αντίπαλο βέβαια, σε άλλο γήπεδο, αλλά κυρίως σε άλλης μορφής αγώνα. Στην έδρα της Παρτιζάν ο Ολυμπιακός ούτε επιθετικά ούτε αμυντικά θα λειτουργήσει όπως στο φιλικό με τους δύο Αστέρες. Διότι επιθετικά θα πάει περισσότερο στην κόντρα παρά σε παιχνίδι υπομονής προσπαθώντας να ξεκλειδώσει μια τόσο συμπαγή άμυνα. Ενώ αμυντικά είναι βέβαιο ότι θα πιεστεί περισσότερο σε σχέση με αυτό που έκανε ο Αστέρας, οποίος στο πρώτο ημίχρονο είχε ένα γκολ σε μόλις μία τελική προσπάθεια.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού μέχρι την ερχόμενη Τρίτη έχει πολλή δουλειά να κάνει. Ο αγώνας με τον Αστέρα, ακόμη και αν δεν άρεσε λόγω της όχι καλής παρουσίας της ομάδας του, ασφαλώς και ήταν πολύ χρήσιμος. Για τη συνέχεια της προετοιμασίας μάλιστα, ήταν ιδιαίτερα χρήσιμος. Αλλά και για τον αγώνα με την Παρτιζάν, ακόμη και αν αυτός θα είναι διαφορετικός. Διότι έδωσε στον Χάσι πολλή τροφή προβληματισμού όχι μόνο για το πώς θα πρέπει να λειτουργήσει η ομάδα του, αλλά και με ποια πρόσωπα. Μια νίκη, ακόμη περισσότερο μια νίκη με πολλά γκολ απέναντι στον ανέτοιμο Αστέρα, θα μπορούσε ακόμη και να τον "κοιμίσει". Αυτό δεν συνέβη. Αρκεί να γίνει αντιληπτό τι πραγματικά συνέβη στο φιλικό του Καραϊσκάκης...